حسنی نگو ،بلا بگو ...

توی ده شلمرود
حسنی تک و تنها بود
حسنی نگو بلا بگو
تنبل تنبلا بگو
موی بلند روی سیاه
ناخن دراز واه واه واه
نه فلفلی نه قلقلی
نه مرغ زرد کاکلی

هیچکس باهاش رفیق نبود

ادامه

" تو رفتی و رفتی ، ندیدی... "

یاد داری که روزی
آمدی در کنارم نشستی
با قطره اشکی که در رُخ رمیده
بلورین سکوت دلم را شکستی
*

  ادامه

من مغز ندارم سر به سرم نزارید ...

حلقه ها دور شما ؛ "مثلِ سواری شده بود "

پیچ و تاب بدنت مهره ی ماری شده بود

کوه را دار زد از گردنه حیران به هراز

کُلَّ البــــرزِ تنت آینه کاری شده بود

ادامه

" داش آکل ... "

میدونم که این روزا تو کوه دردی داش آکل
کاکا رستم شده اسطوره مردی داش آکل
وقتی نون توُ سفره نیست مردی عذابه داش آکل
توی این شهر نفس کش لوطی خوابه داش آکل

ادامه

" روی لب هایم شبی نامت گذشت... "

حرفهایی سوخته بر دامان غم
می گدازد سینه ام را باز هم!
حرفهایی تکه تکه می چکید
وحی غربت ،دم به دم سر می رسید!

ادامه

"یاد تو ای سهراب"

تومرا یاد کنی یا نکنی

باورت گر بشود گرنشود

حرفی نیست

اما نفسم می گیرد 

ادامه 

" تصویر ... "

 برگرد ای زنی که نمی یابمت دگر

برگرد تا که لب به لبت آشنا شود ،

 برگرد تا که آتش افسرده ی دلم

جان گیرد و جهنم خورشید ها شود

ادامه

" در چشم دیگری "

 در آسمان آبی این چشم ناشناس
 چون آسمان خاطره ی من ستاره ایست
 دیدم ترا که جلوه کنان در نگاه او
 با من چنانکه بود ، هنوزت اشاره ایست

ادامه

   " طراوت ... " 

با این طراوتی که تو داری به دلبری

سهل است دل، که جان من از دست می رود

ادامه

" خیال من "

آنروزها که ـ

آفتاب بود و تو بودی و -

 روزهای پر از عشق پاک

دیگر نه آفتاب هست و نه تو ـ

  ادامه