" برگ گل ... "  

به برگ گل نوشتی : تو"

که او را دوست می داری ولی افسوس ،
او گل را به زلف کودکی آویخت ،
تا او را بخنداند..." 

و حالا بعد عمری

 من تلخ می خندم،
هر از گاهی که می بینم،
برگ گل دارد کودکی بر زلف خود،

و می گریم به بخت خود،
که ای کاش هیچوقت او را نمی دیدم،
تا گل را به زلف من بیاویزد...

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

1/6/90- سرمد زنجانی