" داش آکل ... "
میدونم که این روزا تو کوه دردی داش آکل
کاکا رستم شده اسطوره مردی داش آکل
وقتی نون توُ سفره نیست مردی عذابه داش آکل
توی این شهر نفس کش لوطی خوابه داش آکل
عشق مرجانو ولش کن غم فردا رو بچسب
خرج این مادر پیر و دل بابا رو بچسب
میدونی اینجا رجز خونی به پوله داش آکل
هرکسی مایه داره مثل یه غوله داش آکل
میدونی قمه کشی اینجادیگه حال نمیده
کسی اینجا به یه لوطی که پروبال نمیده
بایه تیکه فلز و چند تا فشنگ سوت و کور
میشه صدتا مرد جنگی رو بخوابونی تو گور
اون بزرگای محل اسیر و خارن داش آکل
اینجا ناموس واسه نون گرو میزارن داش آکل
صد تا مرجان توی این خیابونا تلف میشن
واسشون گرگای پیر یکی یکی به صف میشن
چه جوونی داش آکل کدوم صفا و سادگی
وقتی غرقی توی افیون از کدوم مردی بگی
جون مفت سراغ دارم بیا بخر کی به کیه!
شنیدم از این روزا میره بالا نرخ دیه
داش آکل خلاصه اینجا کاکا هم حاجی شده
مردی و مردونگی کالای حراجی شده
داش آکل بحثو ولش کن من میرم سرده هوا
توچشام درد و بخون مرده دلای آدما
خلاصه نکن هوای شهر شیراز و دیگه
قدیما تموم شده لوطی شده آدم بده
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شاعر معاصر سیامک کیهانی
