" روی لب هایم شبی نامت گذشت... "

حرفهایی سوخته بر دامان غم
می گدازد سینه ام را باز هم!
حرفهایی تکه تکه می چکید
وحی غربت ،دم به دم سر می رسید!

خانه ای بهتر ز چشم من ندید
آیه های اشک، یک یک می دمید!
او شبیه بغض من از آه بود
او به سوی گونه ام در راه بود
ای همیشه جاودان در سینه ام
ای نفس هایت همه آیینه ام
با من این دل گویه ها را گوش کن
های های سینه ام را نوش کن
با من این دیوارها نامحرم اند
روی بغضم اشکهایت مرهم اند!
عقد می بندد نگاهم با غمت
شور و شیرین می شود زخم لبت!
مِهر من گلواژه هایی زخمی است
سهم این بودن نگاهی شرجی است!
خواب دیدم می روی از پیش من
نیست دوری ها جان دل، همکیش من!
تو مکن باور فراموشت کنم
دست بردارم تو را یادت بَرم!
خامُشم،شعرم پر از تکرار تست
آرزوی هر شبم دیدار تست!
تو مرا باور نکن دوری کنم
می شود باشی و مهجوری کنم؟!
من ندارم بهتر از شب های تو
شربتی زخمی تر از لب های تو
با تو تعبیر شقایق ساده است
این بساط سوختن آماده است
بی تو شب ها ، واژه ها سر می کشم
مست نامت ، رقص بر غم می کنم
خسته از طعم غریب قسمتم
صد پیاله اشک ، سهم هر شبم
خنده از آیینه هایم رفته است
این حقیقت آخر هر قصه است!
شعرهایم را ببین ، دلتنگ تست
با ردیفی سرخ ،هم آهنگ تست
روی لب هایم شبی نامت گذشت
پشت سر غم بود با من می نشست
روی قلبم دردها آلاله کشت
عاقبت دستی مرا خواهد نوشت!
می نویسد شرح مشروح مرا
از سکوتی بی دریغ و بی صدا
زخم می زد ضربه های خیس غم
شرح گفتن نیست ، آی ،اینبار هم

ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

شاعر معاصر : لیلا نجفی