از فردا شهادت ها همه فرق ميکنند...
عاشقان در ميدان دلربايي ميکنند...
سرها مثل اميرالمومنين ميشود...
پهلو ها را مثل حضرت زهرا ميکنند...
اين ميدان خاکش بوي مدينه ميدهد
کينه هاي قديمي را وا ميکنند...
.
.
.
پدر دست بر فرق شکافته ميگيرد... آهش بلند ميشود... بابا... بابا
داغ پدرش هم تازه ميشود...
بابا! پهلويم درد ميکند... انگار شبيه مادرم زهرا استخوانم شکسته است...

عالـــــــــــــــــي بودددد

اين خنده دار نيست که !

در فصل جوشش هزاران چشمه زلال

جمعي ز بوزينگان در پي آب دلخوشند

اين گريه آور است که !

در هنگامه هزازان خورشيد بي زوال

جمعي ز آدميان در پي نور

سخت در کوششـند !