صدایم کن که من پژواک شعری بس دل انگیزم
که از فـــــــواره ای بی تاب روی واژه میریزم
صـــــدایم کن که احساسم شکوفا میشود آندم
که از رویـــــای شیرینم به شوق تو به پا خیزم
چو آن ابری که بارانی به زیر چتر خود دارد
بــه چشمانت قسم از بـارش احساس لبریزم
چه رنگارنگ و زیبا میشود وقتی که شعرم را
بـــه مژگانت زنم پیوند و در موی تو آویزم
شبم با یاد گیسویت، به روز آواره در کویت
نوازش کن نگاهم را، من از یاد تو سر ریزم
دلم رودی خروشان است وچشمانم به دنبالت
مرا بشناس و نــــگذارم که با غمها درآمیزم
تمـــام فــــکر من آبستن از عــطر بهار اما
چو برگی خسته از غوغای حزن انگیز پاییزم
مرا بــــاور اگر داری بـــگو،بشکن سکوتت را
صدایم کن که من پژواک شعری بس دل انگیزم
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
شاعر معاصر : علی صمدی
